Vóór het ongeluk genoot ik van dingen en stond er niet eens bij stil hoe heerlijk dat was. Nu kan ik veel minder en dat gaat ten koste van mijn levenslust, geluk en vreugde. Denk bijvoorbeeld aan samenzijn met je gezin, kinderen en kleinkinderen. Als ik 1 tot 1,5 uur mensen om me heen heb... Lees verder →
Met name tijdens de avondzorg staat bij veel bewoners de televisie aan. De meeste mensen zetten de tv - of in ieder geval het geluid- uit als ik zorg kom geven. Maar soms willen mensen het blijven volgen en blijft het geluid dus aan. Wel iets zachter, anders kunnen we elkaar niet verstaan. Maar goed,... Lees verder →
Als ik de kamer binnenkom staat de tv aan en in het journaal is een item over sekswerkers. Tot voor kort konden ze, hoewel hun werk legaal is, geen zakelijke bankrekening openen. Daar komt nu verandering in. De dame bij wie ik de steunkousen kom uittrekken zegt: "Zou het wat voor jou zijn, sekswerk?" Even... Lees verder →
Gezellig babbelend kom ik met meneer De Groot de huiskamer binnen. Een aantal bewoners zit al aan het ontbijt. Ik schuif de rolstoel van meneer aan tafel, reik een beker water aan voor de medicijnen en geef de boter door aan mevrouw Katz, die daarom vraagt. Al die tijd zit mevrouw De Jong intens naar... Lees verder →
Het moment dat wij in je leven komen, volgt meestal op een periode van veel afscheid nemen. Afscheid van het leven zoals je dat kende. Hobby's en bezigheden vallen weg, omdat het - lichamelijk dan wel geestelijk- niet meer lukt. Er komt steeds meer afhankelijkheid in je leven, van medicatie, artsen, zorg en van de... Lees verder →
Met hoofdpijn, moe en een beetje chagrijnig loop ik naar de supermarkt. Bij de ingang staan twee vrouwen duidelijk te werven voor een goed doel. Ik hoop erlangs te schieten, maar één van de twee heeft me in de gaten. Met haar armen uitgespreid komt ze op me af, roepend: "We geven een knuffeltje!" Ik... Lees verder →
Ik werk in een kloosterverzorgingshuis, een (verpleeg)huis waar nog een aantal zusters en paters wonen. Sommige zusters spreken ons (de zorg) uit hoofde van ons vak aan met de titel 'zuster', net zoals wij hen (uit hoofde van hun professie) aanspreken met "Zuster". Dat levert soms grappige gesprekken op. Ik: Zo, Zuster Macula, gaat u... Lees verder →
In maart en april schreef ik al een paar blogs over ons verkeersongeval. "Alles is goed geregeld in Nederland, maar je moet het alleen wel zelf aanslingeren" schreef ik toen. We zijn zo'n 5 maanden verder. Een aantal klachten is verminderd of verdwenen inmiddels. De pijn is dragelijker, maar ik kan nog steeds niet mijn... Lees verder →
De bel van kamer 16 gaat. Ik kom binnen, zet de bel uit via mijn telefoon en mevrouw zegt: "Ik moet naar het toilet". Prima, ik moet dan het een en ander klaarzetten, want mevrouw gaat met een tillift uit haar rolstoel op de postoel. Mw kan niet meer lopen, ziet weinig en hoort ook... Lees verder →
Ik herinner me de wijze woorden van de medewerker van het bergingsbedrijf (“Alles is goed geregeld in Nederland, je moet het alleen wel zelf aanslingeren”) en die blijken te kloppen. Alles is geregeld, maar als je niet hier en daar zelf aan de bel trekt, gebeurt er niet zoveel (of het gebeurt niet zo snel).... Lees verder →
Marks&Marks blogspot 