Ik herinner me de wijze woorden van de medewerker van het bergingsbedrijf (“Alles is goed geregeld in Nederland, je moet het alleen wel zelf aanslingeren”) en die blijken te kloppen. Alles is geregeld, maar als je niet hier en daar zelf aan de bel trekt, gebeurt er niet zoveel (of het gebeurt niet zo snel).
Als je op een rijtje zet wie je allemaal gesproken hebt na zo’n ongeval… Je begint met het bergingsbedrijf, het schadeherstelbedrijf, vervolgens de schade-expert, waarna de autoverzekering in beeld komt. Die is opgedeeld in ‘materieel’ (je auto) en ‘letsel’ (je eigen lijf). Je spreekt met de ziektekostenverzekering en met iemand van de rechtsbijstandverzekering. Sommige mensen spreek je vaker dan één keer. Je vult de nodige papieren in. Dan is er nog vervangend vervoer, 3 verschillende auto’s in een week tijd, met weer de nodige contracten en afspraken. Er gaan heel wat mails en telefoontjes over en weer. Met 8 verschillende partijen.
Los daarvan, in mijn geval komt er een huisarts, een bedrijfsarts, een fysiotherapeut en een ergotherapeut aan te pas. Nog eens 4 mensen die met me bezig zijn. Oja, en laten we de werkgever en het UWV niet vergeten. Telefoontjes en afspraken.
De auto is niet meer, dus er moet een andere komen. Dat betekent eerst veel online verkenningen (zie je het bos nog, door alle bomen?) en dan zal er een proefrit (of twee, of drie) gemaakt moeten worden.
En dit alles met een hoofd dat chaos is en een lijf dat gammel is.
Ik klaag niet, want alles is goed geregeld in Nederland. Maar man man man, wat een gedoe.
Marks&Marks blogspot 
Zeg het maar!