Rompslomp

Naast de fysieke en mentale gevolgen van het verkeersongeluk krijg je ook te maken met ‘de papieren rompslomp’. En die liegt er niet om. Zelfs als jouw verzekering ‘dag en nacht voor je klaarstaat en je alle zorgen uit handen neemt’ (of dat althans belooft wanneer je hem afsluit), blijft meer dan genoeg rompslomp voor jouzelf over.

Vóór de crash had ik een auto met veel ingebouwde veiligheid. Camera’s, sensoren, waarschuwingssystemen, van alles om je dagelijkse trip veiliger te maken. Daarnaast had hij ook wat je ‘luxe uitrusting’ kunt noemen. Hij had een zogenaamd ‘Winterpack’, met verwarmde voorruit, stoelen en stuurwiel. Overbodige luxe? Als je bij nacht en ontij de weg op gaat voor je werk, weer of geen weer, dan ben je blij dat je ruiten zichzelf snel ontdooien als het vriest. Dat je na een zware avonddienst je rug even kan laten rusten op een verwarmde stoel. Niet noodzakelijk, maar wel heel fijn om te hebben.

De auto die ik had, was in bezit van ‘Park Assist’. Een goede achteruitrijcamera en sensoren zorgden ervoor dat ik makkelijk kon parkeren. Hij kon zichzelf zelfs inparkeren. Luxe? Misschien. Maar ook heel fijn om te hebben.

Als je dit alles -buiten je schuld om- kwijtraakt, dan ben je boos, verdrietig en teleurgesteld. Het vervangen van deze auto gaat je geld kosten. Zelfs als je de aanschafwaarde terug krijgt. Twee jaar geleden kochten we hem als occasion en als ik nu eenzelfde auto wil kopen, van hetzelfde bouwjaar en met dezelfde kilometerstand als ten tijde van de crash, én met bovengenoemde opties erop, dan kan ik die nu niet zomaar vinden voor hetzelfde geld. Wellicht als je zoekt in een straal van 300 kilometer wel, als je geluk hebt, maar ik had mijn auto niet voor niets bij een bedrijf in de buurt gekocht.

Je hebt nu verschillende keuzes; inleveren op opties, of geld bijleggen. En dat is wat ik er zo onrechtvaardig aan vind, wat ik had ben ik kwijt en ik krijg niet hetzelfde ervoor terug, tenzij. Ja, ik weet het, er zijn ergere dingen in het leven, en het leven is niet eerlijk, boehoe, maar toch… Ik zit er maar mooi mee.

Mijn man kent uit zijn jeugd de uitdrukking: ga huilen, dan krijg je een duikboot. Is goed, ik huil wel een duikboot bij elkaar. Die ik dan verkoop. En dan koop ik van het geld een auto.

Hier zal toch zeker wel een winterpack op zitten?
Foto van David Mark via Pixabay