In de wachtkamer van de huisarts kan ik alleen maar stilletjes huilen. Hier zit ik dan, dit was niet wat ik van de week voor ogen had toen ik in de auto stapte. Als ik in de spreekkamer ben, doe ik mijn verhaal. Over het ongeluk, de pijn, de klachten die ik heb.
De dokter stelt vragen en één van die vragen is, of ik misschien een foto heb van de schade aan de auto. Zo kan hij zich een beeld vormen van de klap en de impact.
De dokter onderzoekt me en we maken afspraken over de behandeling. Ook zegt hij, dat ik het geluk had om in een moderne auto te rijden, de auto heeft veel van de klap opgevangen voor ons. Het had nog veel slechter kunnen aflopen.
Ik ben dankbaar dat wij toen in de gelegenheid waren om een goede auto te kopen. Want het heeft ons behoed voor meer lichamelijke schade.
Zeg het maar!