Leegte

Het is half twee ’s nachts en ik word wakker. Realiseer me dat ik pijn heb en vraag me af wat ik gedaan heb, waardoor dit komt.

Plots is daar het besef. Oja, aanrijding. Het beeld komt terug. Een klap. Mijn hart gaat tekeer. Langzaam zakt het wat af. Ik loop mijn lichaam in gedachten na. De pijnlijke plekken kloppen met de impact van de botsing.

Alleen dat ‘gat’ ter hoogte van mijn maag. Een leegte. Het voelt raar. Vervelend. Dat gat moet ik voor mijn gevoel vullen met iets warms. Ik ga naar beneden en zet thee. Vervolgens schrijf ik op wat er door me heen gaat.

Het is half twee ’s nachts. Warme thee met honing en straks weer mijn bed in voor hopelijk nog wat slaap.