Van de week schreef ik dat er wachttijd zit aan het krijgen (kopen, adopteren) van een pup. Misschien vraag je je af, waarom? Kijk op Marktplaats, puppen van elk gewenst ras beschikbaar, in de gewenste kleuren en van het gewenste geslacht. Dat hoeft toch geen maanden te duren? Als je de beschrijvingen leest, zijn het ook serieuze fokkers, ze schrijven dat de pups zijn ingeënt en ontwormd, dat ze een Europees paspoort hebben of krijgen, kortom, dat klinkt allemaal belangrijk. Ze kunnen zelfs aan huis bezorgd worden, wat wil je nog meer?
Ja, het klinkt goed. Maar…. Een aantal jaar geleden waren wij op zoek naar een ratje om te koppelen aan onze oude rat, die vrij onverwacht alleen was overgebleven (plots overlijden van zijn maatje). Ratten kunnen niet alleen leven, dus er was gepaste spoed bij. In de opvang (dierenasiel) zaten op dat moment geen geschikte ratten. De fokkers waar wij eerder ratten vandaan hadden gehaald, hebben ze niet ‘op voorraad’, want zij proberen verantwoord te fokken, dus niet teveel nestjes en altijd wachtlijsten. Toch maar eens op Marktplaats kijken dan.
Enfin, je probeert het kaf van het koren te scheiden op basis van de advertentietekst. En uiteindelijk had ik een veelbelovende gevonden. De tekst raakte de juiste snaar, belangrijke onderwerpen werden genoemd, kortom ik dacht dat ik goed zat. Gemaild met de verkoper, vragen gesteld, het leek een voltreffer. Tot we ter plekke kwamen.
De ratten zaten in een kooi die wij ongeschikt vonden. Het verhaaltje van ‘ze zijn gewend aan oppakken’ bleek niet waar. Zo te zien waren ze maar zelden in de hand genomen, iets wat een goede fokker vanaf dag één zal doen. De omstandigheden in huis waren slecht. En zo waren eigenlijk alle punten die in de tekst zo positief leken niet of maar ten dele waar. Klaarblijkelijk had mevrouw de knip en plak-functie gebruikt, gewoon tekst gejat van andere fokkers.
En wat doe je dan? Je hebt een eind gereden, je hebt een eenzame rat thuis zitten, je schrikt ervoor terug om degene recht in het gezicht te zeggen dat je de manier van huisvesten en hygiëne niet waardeert. Je staat met een kleine frutsel in je handen en je vindt het eigenlijk zielig om het beestje daar te laten. Lang verhaal kort, we kwamen dus met een rat thuis die we eigenlijk hadden moeten laten waar hij zat. In de praktijk bleek het ook ‘een rare’. We hebben heel wat ratten gehad in ons leven, dus een misfok herkennen we wel intussen. Geeft niet, we hebben hem nog redelijk kunnen socialiseren, zijn altijd naar de dierenarts geweest wanneer nodig (en het was vaak nodig) en hij heeft een goed leven bij ons gehad. Maar het was wel een goede leer voor de volgende keer. Later hebben we weer ratten van goede fokkers bij kunnen voegen gelukkig.
Daarom doen we dit keer met de pup wat we (bijna) altijd met de ratten hebben gedaan; we sluiten aan op de wachtlijst. We zoeken een betrouwbare fokker, lid van een rasvereniging, die fokt volgens de regels van de Raad van Beheer (www.houdenvanhonden.nl). Dan duurt het maar een poosje, we willen geen hondje uit de broodfok.
Marks&Marks blogspot 
Zeg het maar!